Bij verkeersongevallen in Westland of daarbuiten met lokale slachtoffers, zoals kassenarbeiders of fietsers op de N213, bepaalt de Rome II-verordening welk recht geldt voor smartengeld en andere vergoedingen. Verschillen tussen EU-landen zijn groot: Nederlands recht biedt vaak hogere immateriële schadevergoedingen dan bijvoorbeeld Duits recht, cruciaal voor Westlanders die veel onderweg zijn voor werk in de glastuinbouw.
Toepassing in de praktijk rond Westland
De hoofdregel (artikel 4(1)) verwijst naar het recht van de plaats delict. Een ongeluk in Spanje tijdens een Westlands tuindersvakantie met Nederlandse slachtoffers leidt tot Spaans recht met lagere smartengeldtarieven. Maar artikel 4(2) biedt een uitzondering: bij gemeenschappelijke woonplaats in Westland kan Nederlands recht worden toegepast, wat hogere vergoedingen oplevert.
In Westland omvatten schadeposten vaak medische kosten voor letsel door vrachtwagenongelukken, inkomensverlies voor seizoenswerkers en huishoudelijke hulp voor tuinbouwgezinnen. Bewijslast verschilt: in Angelsaksische systemen ligt deze bij de dader, terwijl continentaal recht, dominant in Nederland, strenger is voor slachtoffers uit gemeenten als Naaldwijk of Monster.
Verjaringstermijnen variëren; drie jaar in Nederland tegenover twee in België. Rechtbanken in Den Haag passen Rome II strikt toe, geïnspireerd op HvJEU-zaak C-45/13 waar woonplaats doorslaggevend was. Lokale Westlandse advocaten zien dit vaak bij ongelukken op drukke wegen als de Oostlaan.
Advies voor Westlanders: documenteer woonplaats in Westland en delictplaats zorgvuldig voor optimale claims. Verzekeraars in de regio gebruiken Rome II strategisch in onderhandelingen over kassen- en transportongevallen.